Κοιτα με και θα φυγω. Θα φυγω και δε θα ριξω ουτε μια ματια που να δηλωνει ποια ειμαι. Μα νομιζω, θα με προδωσει ο αερας παλι. Θα φυσηξει και θα βρω μια δικαιολογια να μην ερθω τελικα.
Κοιτα με, μονο αυτο ζηταω. Θα αρχισουν ολα ξανα. Θα με κοιτας αλλα στην πραγματικοτητα θα' σαι αλλου. Θα ανοιγουμε μαζι μπαουλα με παραμυθια σε μια ξεχασμενη σοφιτα, θα ερχεσαι στο δωματιο μου οταν κοιμαμαι χωρις να το θελω, θα παιζεις με τις κουρτινες, θα γελας και εγω δακρυσμενη θα θελω να με κοιταξεις.
Και υστερα θα φυγουμε. Θα βγαλω το σκοινι απ'το λαιμο μου και θα σου πω: "Σωσε με". Σωσε με...
Εβρεχε. Ξημερωνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου